در سال 985 هجری قمری سلطان محمد شاه صفوی تاجگذاری کرد. او که شاهی نرمخو و درویش مسلک بود صحنه را برای رقابت بین همسرانش پریخان خانم و مهد علیا آزاد گذاشت.برای همین رقابت بین دو همسرش برای کسب قدرت بالا گرفت. نتیجه ی این رقابت به قتل رسیدن پریخان خانم و پیروزی مهد علیا بود.پس از این پیروزی مهد علیا کنترل کامل کشور را در دست گرفت.و پسر بزرگش حمزه میرزا را به مقام وکالت عالی کشور منصوب کرد .مهد علیا به مدت 18 ماه فرمانروای بلا معارض کشور شد .او که دختر یکی از حاکمان محلی مازندران بود دشمن منافع قزلباشان آذری زبان (نظامیان) بود و تمام توانش را برای کم کردن نفوذ آنها و تقویت نقش تاجیکها یعنی ایرانیان فارسی زبان (دیوانیان )بکار بست. اما در نهایت قزلباشها که رقیب دیوانیان بودند علیه وی توطئه کرده و وی را به قتل رساندند که این فعل و انفعالات در نهایت منجر به شاه شدن پسر کوچکتر مهد علیا یعنی شاه عباس اول شد . از آن دوران به بعد حاکمان محلی مازندران بکلی قدرت خود را از دست دادند و از معادلات سیاسی داخل کشور محو شدند و استان مازندران در دوره های بعدی یعنی دوره های افشاریه ، زندیه و قاجاریه در مناسبات داخلی هضم شدند ومازندران دیگر نتوانست به آنچه که استحقاقش را داشت دست یابد و ایالتی که قرنهای متوالی یگانه پاسدار فرهنگ و زبان و غیرت ملی ایرانیان در مقابل هجوم اعراب و دیگر مهاجمان بود در هاله ای از تاریکی در تاریخ ایران گم شد.
گویش مردم مازندران:
یکی از مهمترین ارکان ماندگاری ملت ایران در طول تاریخ زبان فارسی است. می دانیم پس از حمله ی اعراب مسلمان به ایران و کشورهای منطقه تغییراتی در زبان ملل تحت نفوذ اعراب به وجود آمد . در برخی از کشورها زبان کاملا تغییر کرده و تبدیل به زبان عربی شد در حالیکه دگرگونی نژادی با آن شدت در آن کشورها اتفاق نیفتاد نمونه ی این کشورها که هم اکنون نیز ما آنها را با نام کشورهای عربی می شناسیم کشور مصر است.اما در ایران دگرگونی زبان اتفاق نیفتاد و زبان فارسی از زبان عربی تاثیر پذیرفت. یکی از دلایلی که زبان فارسی تاثیر کمتری از زبان عربی گرفت تغییر نکردن افعال آن است چنانکه بیش از 95 درصد افعال در زبان فارسی همانهاییست که در ایران دوران ساسانی بدان تکلم می شده است که اندکی تغییر کرده است و یا حداقل ریشه ی فارسی دارند و زبان عربی فقط در اصطلاحات نفوذ کرده است... اما در گویش مازندرانی (طبرستانی یا طبری) زبان عربی بجزاندکی آنهم در اصطلاحات مذهبی نفوذی قابل توجهی نداشته است...ادامه دارد..............