...دراین کتیبه  ناخواسته توصیفاتی از ایلام به زبان اشور بانیپال امده است که در نوع خود جالب توجه است. او که بزرگترین شهر دنیای باستان –نینوا-مرکز حکومت اوست شوش پایتخت ایلامیان را شهری بزرگ و مقدس توصیف کرده و خزانه ی انان را پر از گنج بیان میکند.و به طلا و نقره هایی اشاره می کند که شاهان پیشین ایلام از سومر واکد به غنیمت برده اند .این مطلب خود بیانگر همپا بودن تمدن ایلام با کهن ترین تمدن های بشری در بین النهرین است به طوری که ایلامیها در طی چند هزار سال حضورشان در دنیای باستان بااولین ان تمدنها یعنی سومریا به عبارت درست تر شومرواخرینهای انان یعنی اشور و بابل همواره در تعامل  بوده اند. نکته ی مهم در مورد  تمدن ایلام و تمدنهای بین النهرین این است که پس از فرو پاشی ایلام حیات سیاسی بین النهرینی هاهم بیش از یک قرن و اندی بیشتر دوام نیاورد و با حمله ی قبایل ایرانی برای همیشه در تاریخ جهان خاموش شدند.

در جای دیگری از کتیبه ی اشور بانیپال در مورد گاوهای وحشتناکی صحبت می کند که در سردر معابد نصب شده بودند ویا بیشه های مقدس واسرار امیز ایلامیها که پای هیچ بیگانه ای به انجا نرسیده بود.ما نمی دانیم ان بیشه ها چه اسراری داشته اند اما می دانیم منظور وی از گاوهای وحشتناک همان تندیسها یی است که نمونه انها را در تخت جمشید نیز داریم که هخامنشیان ان را از نمونهای اشوری اقتباس کردند و چه بسا که اشوریها این هنر را از ایلامیها یاد گرفته باشند حال عجیب است که چرا اشور بانیپال به ان تندیس ها لقب وحشتنا ک داده است. شاید او می خواسته به نوعی ابهت ان تندیسها را برساند وبا کمی غلو قدرت خود را به رخ بکشد. اما انچه که مسلم است اینست که مطالب این کتیبه از زبان قدرتمندترین امپراتور ان دوران ودارنده ی بزرگترین کتابخانه ی جهان باستان بیان شده است.

                                                                                                                                   ادامه دارد.......